niedziela, 6 września 2015

Parę słów o uchodźcach: "Pomagajmy, ale róbmy to mądrze i wymagajmy bezwzględnie szacunku dla naszych praw, zasad i wartości"


     Od paru tygodni, a szczególnie od kilku dni nie może dać mi spokoju kwestia uchodźców docierających do Europy. Dużo na ten temat czytam, analizuję sprzeczne ze sobą stanowiska, opierając się jednocześnie na głosie własnego sumienia i życiowych doświadczeniach, chociażby z moich podróży, również do krajów muzułmańskich lub muzułmańskich po części, jak np. Indie.
Oczywiście nie uważam się za żaden autorytet w tej sprawie i tym bardziej nie jestem w stanie przedstawić jasnego stanowiska. Wręcz przeciwnie miotam się, nie widząc jak to wszystko ocenić. Jednocześnie staram się być odpornym na medialne rewelacje i skandale i nie generalizować poszczególnych przypadków negatywnych, złowrogich zachowań uchodźców, czy też władz poszczególnych państw, niemniej jednak, ilość relacji pisemnych i filmików, przedstawiających nieakceptowane dla naszej kultury zachowania uchodźców jest zatrważająca i daje do myślenia. 

    Chcę zaznaczyć też, że daleko mi do potępiania muzułmanów, a tym bardziej potępiania islamu, jak to czyni wiele osób, widząc w nim podstawowe źródło krwawych zamachów terrorystycznych. Nie mam nic przeciwko islamowi, powiem więcej - sympatyzuję z nim, a szczególnie z jego mistycznym nurtem – sufizmem, który jest dla mnie ogromną inspiracją w mojej muzycznej twórczości. Niemniej jednak nie zamierzam być ślepy na chamstwo, brak wdzięczności, postawy roszczeniowe i agresję i nie zamierzam tego akceptować. Jestem jak najbardziej za tym, żeby uchodźcom pomóc, ale trzeba to robić mądrze, w taki sposób, żeby zasłużyć na szacunek z ich strony, bo póki co tego szacunku z ich strony w ogóle nie ma, a jest jakaś przedziwna postawa roszczeniowa i dopóki my przy całym naszym współczuciu i pragnieniu dzielenia się z innymi, nie będziemy wymagać od innych szacunku i respektowania naszych zasad, dopóty będzie to rodzić narastające niezadowolenie i coraz większą roszczeniowość, które doprowadzą do agresji, co widzimy już wśród emigrantów we Francji i Szwecji.
    Nie mam pojęcia jak rozwiązać ten problem, bo on przy całej swojej złożoności potrzebuje zaangażowania mądrych, doświadczonych ludzi. To już zadanie dla głów naszych państw, UE, socjologów, psychologów, kulturoznawców, którzy specjalizują się w relacjach z Bliskim Wschodem i Afryką.

    Reasumując: pomagajmy, ale róbmy to mądrze i wymagajmy bezwzględnie szacunku dla naszych praw, zasad i wartości.  

    Przy okazji zachęcam do lektury całkiem rozsądnego stanowiska w tej sprawie: Koniec błogostanu - nadchodzą imigranci  autorstwa Waldemara Hoffa, profesora nadzwyczajnego w Akademii Leona Koźmińskiego 

piątek, 4 września 2015

REFERENDUM 6.09.2015 - BRAĆ UDZIAŁ CZY NIE?


     Do niedawna nie miałem w zwyczaju wypowiadać się na tematy polityczne, ale no cóż, nadchodzi taki etap w życiu, że już nie tylko własny świat sztuki i muzyki się liczy, że widzi się wokoło więcej, rozumie lub nie rozumie więcej i przychodzi potrzeba i większa odwaga, niż kiedyś, by powiedzieć o czymś, co ważne głośno.  I w związku z tym chciałbym wypowiedzieć się na temat nadchodzącego referendum.
     Długo zastanawiałem się, czy wziąć w nim udział i podjąłem decyzję, że jednak nie wezmę. I to nie dlatego, że obojętny jest mi los Polski, wręcz przeciwnie, coraz bardziej kocham mój kraj i zależy mi na tym, by nam wszystkim żyło się w nim dobrze i szczęśliwie. Nie wezmę udziału w referendum dlatego, że nie chcę, by Rząd robił ze mnie idiotę, zmuszając do odpowiadania na pytania, które są NIEKONSTYTUCYJNE (jak to dotyczące JOW-ów), NIEPRECYZYJNE ( jak to dotyczące finansowania partii politycznych z budżetu państwa) oraz NIEAKTUALNE LUB NIEPOTRZEBNE (jak to dotyczące wykładni przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika) i nie chcę, by manipulował nami i naszymi głosami we własnych rozgrywkach politycznych.

Całkiem zgrabnie i dość wyczerpująco tłumaczy to Tomasz Synowiec, którego post udostępniam tutaj:  Obywatelska Postawa Niegłosowania. 
Zachęcam do lektury tych wszystkich, którzy chcą zgłębić temat i zrozumieć przyjęte przez mnie argumenty.

      Niemniej jednak absolutnie zagłosuję w Wyborach Parlamentarnych i na te z niecierpliwością czekam. Mam nadzieję, że Wy również :)

   Pozdrawiam Was serdecznie

Michał

czwartek, 3 września 2015

Wrzesień ruszył....


Witajcie moi Drodzy,

     Wrzesień ruszył pełną parą! U mnie wrzesień ruszył już nawet ostatniego dnia sierpnia, zaraz po moim powrocie z górskich wakacji :) Dobrze, że tatrzańskie szlaki trochę mi dały w kość, bo liczę na to, że zahartowałem się do boju i jestem gotów do przyjęcia kolejnych wyzwań i zdobycia „szczytów” (śmiech). Kolejna korzyść to tlące się gdzieś w głowie majestatyczne widoki na Dolinę Pięciu Stawów Polskich w drodze na Szpiglasową Przełęcz, które będą mi przypominać, że warto się trudzić w życiu.
O Tatrach i mojej pasji górskich wypraw i marzeniach z tym związanych kiedyś jeszcze szerzej napiszę, a póki co przeczytajcie sobie poniższy tekst, na który natknąłem się na tatrzańskim szlaku w pewnym pięknym, mistycznym miejscu.



     Tymczasem powrócę do Warszawy, gdzie praca wre, a wszystko zaczęło się od kontynuacji nagrań z moim nowym, tajemniczym zespołem o nazwie „Lelek”, z którym nagrywamy pierwszą płytę. Wraz z Jakubem Koźbą (wokalistą m.in. Power of Trinity)- drugim solistą zespołu, zarejestrowaliśmy już wszystkie wokale. Wsparł nas nawet swoim talentem (głosem i dobrą radą) wspaniały pedagog, muzyk Tadeusz Konador, który niczym plemienny kapłan tchnął w ten inspirowany prasłowiańszczyzną projekt ducha, którego żaden z nas, z racji też zbyt młodego jeszcze wieku, tchnąć by nie potrafił. Myślę, że ta płyta może trochę namieszać (oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu) zarówno muzycznie, jak i obyczajowo i skłoni do refleksji na temat naszej polskiej kultury i jej źródeł.

    Więcej informacji o projekcie możecie uzyskać tutaj na naszym fanpagu. https://www.facebook.com/pages/Lelek/668389993291537?fref=ts

     Wraz z wrześniem rusza kolejna edycja Tańca z gwiazdami. I dobrze! Niech tańczą jak najdłużej, bo człowiek ma komu śpiewać i przy okazji w sympatycznym gronie przyjaciół muzyków i wokalistów może zarabiać jakoś na życie i podróże :) Tym razem potańczymy i pośpiewamy do połowy listopada.

     Taniec, tańcem, ale priorytetem jest jednak mój solowy projekt, czyli epka, a więc teraz coś więcej na ten temat. Jak pewnie już wiecie, udało się zebrać całą kwotę na projekt, a nawet z nadwyżką, która zasili dodatkowo nagranie teledysku w stylu LIVE. Ostatecznie zdecydowaliśmy się nagrać za tę samą kwotę zamiast występu LIVE, właśnie teledysk w stylu LIVE. To sprawi, że jakość zarówno obrazu, jak i dźwięku będzie jeszcze lepsza i tym samy ułatwi osiągnięciu efektu, o jaki mi chodzi.

     Po sierpniowej przerwie w nagraniach płyty, o których pisałem tutaj:
za kilka dni wchodzę znów do studia Tokarnia, by kontynuować nagrania płyty. Czeka nas jeszcze sporo pracy, ale już „widać brzeg”.

     We wrześniu planuję również nagranie teledysku do kolejnej piosenki. Reżyserem obydwu teledysków będzie Olga Czyżykiewicz, która wyreżyserowała mój teledysk do kolędy „Mizerna cicha”:MIZERNA CICHA - Michał Rudaś - teledysk
Inne jej znane produkcje to teledyski Sarsy „Naucz mnie” oraz Margaret „Heartbeat” - możecie sobie obejrzeć na YT. Na razie nie zdradzę pomysłu na te teledyski, ale niedługo pewnie uchylę rąbka tajemnicy, udostępniając materiały z planu.

     Na pewno wszyscy jesteście ciekawi, kiedy możecie się spodziewać premiery płyty oraz pierwszego singla z teledyskiem. Odpowiem po prostu, że płyta będzie wydana, jak tylko wszystko będzie gotowe na „tip top”, bo przede wszystkim chcę by, zanim cokolwiek ujrzało światło dzienne, było przygotowane na najwyższym możliwie poziomie (włączając muzykę, oprawę graficzną, teledyski oraz kampanię promocyjną), a to wymaga czasu. Aktualnie wstępny plan jest taki, by jeszcze w tym roku, najpóźniej w listopadzie zrobić premierę pierwszego singla, a całą epkę wydać w styczniu. Pracujemy intensywnie nad tym, by cały proces nie przeciągnął się już zbytnio w czasie i byśmy wszyscy mogli już niedługo cieszyć się owocami tej pracy.


     Jesień zapowiada się być pełna wielu wrażeń i ciekawych, pewnie niełatwych doświadczeń, zarówno w moim życiu artystycznym, jak i w naszym wspólnym życiu społeczno-politycznym.
Ostatnio dzieje się w naszym kraju oraz na świecie tak dużo, niestety złego, że trudno przejść wobec tego obojętnie i pewnie niedługo przełamię się, żeby coś napisać o tych trudnych dla nas sprawach...

     A żeby na koniec nie zrobiło się zbyt smutno, to może jeszcze raz zerknijcie wyżej na tekst o chodzeniu po górach :)

Pozdrawiam Was gorąco

Michał